[singlepic=151,220,,right]Heel af en toe komt mijn gezin me opzoeken tijdens de training in Rusland of Amerika. Deze week waren Helen en mijn jongste kinderen Sterre (3) en Stijn (5) op bezoek in Sterrenstad. Sterre zegt steeds dat het haar stad is en niet Stijn-stad… We zijn lekker naar de speeltuintjes en het bos geweest dat Sterrenstad omgeeft. Sterrenstad is in veel opzichten gewoon een dorp, ook al is het voor de buitenwereld afgesloten met slagbomen en bewakers. Helen en de kinderen zijn mee geweest naar een etentje van mijn Russische (Expeditie 29) collega Anatoly Ivanishin. Hij had al zijn buitenlandse collega’s uitgenodigd. De dag erna hadden we een barbecue in de tuin bij de Amerikanen. Die hebben hun eigen huisjes hier in Sterrenstad. Twaalf Amerikanen trainen op dit moment in Sterrenstad op de Sojoez en de Russische onderdelen van het ISS.

[singlepic=156,180,,left]Helen kon deze week diverse dingen regelen voor de vlucht, terwijl ik verder trainde in de simulators. Ik heb een aantal naderingen gevlogen in mijn eentje en ook het vliegen van de ene naar de andere koppelpoort geoefend. Hoewel die scenario’s in het echt eigenlijk nooit voorkomen, is het goed om erop te trainen. En leuk. De Sojoez heeft ‘zes graden van vrijheid’, je kunt er in de ruimte alle kanten mee op sturen. De besturing is pittig, maar als je het eenmaal in de vingers hebt, is het erg leuk om te doen en een uitdaging om zo netjes mogelijk te vliegen. Even wegdromen kan niet. Je moet er bovenop zitten. Je krijgt goed op je kop van de instructeur als je bijvoorbeeld teveel brandstof gebruikt of met een verkeerde snelheid het ISS nadert. Het luistert heel nauw allemaal. Bij een goede koppeling raak je het ruimtestation met een snelheid tussen de zes en vijftien centimeter per seconde. Maar het liefst tussen de tien en twaalf….

Met gasmaskers over straat
[singlepic=153,240,,right]Vrijdag had ik een van de zwaarste trainingen van de opleiding. We begonnen als bemanning in het model van de ISS. Waar voor de zoveelste keer in mijn carrière brand uitbrak. Dit keer werd echte rook naar binnen geblazen waardoor we direct echte gasmaskers op moesten zetten. We volgden alle procedures en moesten uiteindelijk het station verlaten en naar de aarde terugkeren met de Sojoez. De Sojoez-simulator staat in een heel ander gebouw in Sterrenstad. Dus wij met de gasmaskers op over straat. Vervolgens moesten we met de maskers op onze ruimtepakken aantrekken. Daarna kropen we in de Sojoez-simulator die ook vol rook stond. Zuurstofslang aansluiten, gasmasker afzetten en de helm van het ruimtepak dicht. Het was een warme bedoening. De ventilatie kon niet aan, want dan zou mijn pak zich vullen met rook. Mijn vizier besloeg. Zo erg, dat ik mijn procedures niet meer kon lezen. Ik kreeg het steeds benauwder. Ook lukte de druktest van mijn pak niet. Uiteidelijk bleek dat mijn zuurstofslang was losgeschoten. Geen wonder dat het benauwd werd en dat het vocht niet werd weggeblazen. Dit is precies waarom we zoveel trainen op noodgevallen. Zoiets moet je een keer meemaken op aarde, zodat je precies weet wat er aan de hand is als het onverhoopt in de ruimte gebeurt.

[singlepic=155,180,,left]Tussen de bedrijven door kon ik deze week ook een paar journalisten te woord staan. Ik merk dat mijn missie begint te leven in Nederland. Steeds meer mensen reageren op mijn blogs en twitterberichten. Van de media krijg ik veel interviewverzoeken. De komende tijd kan ik helaas niet al die verzoeken beantwoorden. Daarvoor is het trainingsschema te druk en ben ik te weinig in Nederland. Begin september komt er een mediadag voor mijn vlucht. Dan kan ik alle journalisten vertellen over mijn missie…