[singlepic=245,180,,right]De dag na aankomst in Baikonoer was meteen de bijzonderste dag van ons verblijf hier. We gingen naar de lanceerbasis. In twee bussen natuurlijk, want de hoofdbemanning en de reservebemanning zijn altijd gescheiden. In een groot gebouw zagen we onze Sojoez-capsule helemaal klaar staan. Het is heel bijzonder om het ruimteschip te zien waarin we straks om de aardbol vliegen. Het staat in een stellage in de grote hal. De eerste keer dat we als bemanning het ruimteschip in gingen, deden we dat in een overall. We konden niet door de zij-ingang, zoals bij de simulator in Sterrenstad. In de echte Sojoez zit op die plek geen deur. Dus moesten we in de leefmodule kruipen en dan afdalen naar de commandomodule eronder.

De grote controle, ofwel primerka, is bedoeld om te kijken waar alles zit en of het klopt met wat je verwacht. Ook konden we kijken hoe we straks het best kunnen instappen met ons ruimtepak. De Sojoez is een krappe omgeving met veel kwetsbare apparatuur. Hoewel de simulators prima zijn, is het echte ruimteschip toch anders. Bepaalde instrumenten zitten op een andere plaats, kleppen zijn soms makkelijker, soms moeilijker te bedienen en de computers vereisen een andere opstartmethode.

Echte ruimtepak
Toen we klaar waren met onze controle nam de reservebemanning een kijkje in de Sojoez. Ondertussen konden wij onze ruimtepakken aantrekken. We deden de lektest van het pak terwijl de media en collega’s toekeken van achter een glazen wand. Zo gaat het ook op de dag van de lancering. Mijn echte [singlepic=244,180,,left]ruimtepak zit beter dan mijn trainingsexemplaar. Maar in beide sta ik een beetje krom, dat is nu eenmaal het ontwerp. Toen ik heel lang moest staan om vragen van de media te beantwoorden, voelde ik dat toch wel in mijn rug. Het pak is duidelijk gemaakt om in te zitten.

Na de lektest kropen we opnieuw in de Sojoez. Dat heeft wel iets weg van speleologie, het afdalen in grotten. Ik daalde voorzichtig af naar de stoel van de commandant, deed het luik achter me dicht en schuifelde langzaam naar mijn eigen stoel. Daarna ging het luik weer open en kwam de volgende kosmonaut naar binnen. Alle slangen, kabels en riemen werden vastgemaakt zoals het hoort en we namen onze lanceerpositie in. Opnieuw werden de pakken getest op lekken. We deden de handschoenen aan en de helm dicht.

Lang, moeilijk en warm
Tot slot kwam de lastigste test, die van de stoel. Vlak voor de landing met de Sojoez, komt je stoel omhoog met een grote veer. De veer vangt de klap van de landing op. Door deze actie wordt de ruimte in de Sojoez nog krapper. Nu dus ook. We moesten op een of andere manier uit de capsule zien te kruipen. Het is een lang, moeilijk en vooral warm proces, waarbij je beetje bij beetje kantelt en uiteindelijk in de stoel van de commandant belandt, het luik open kan doen en naar boven kan klimmen.

Na een douche en een lunch was het tijd voor de controle van alle spullen die mee gaan als vracht. De experimenten en apparatuur van onder meer de ESA lagen goed verpakt uitgestald. Sommige spullen heb ik al tijdens de vlucht in de Sojoez nodig en ik hoop ze straks op een bereikbare plek terug te vinden in de leefmodule bij ons tweede bezoek aan de capsule.