[singlepic=109,150,,left]Na een week in Houston en een week in Japan was ik de afgelopen week bij het Europese astronautencentrum EAC in Keulen. Ik merk dat al dat reizen wel z’n tol eist. Zeker als het over grote afstanden is en zo kort op elkaar. Voordat ik goed en wel over de ene jetlag heen was, diende de volgende zich alweer aan. Ik zette mijn horloge zeven uur vooruit en na een korte nacht slapen ging ik aan de slag met mijn trainingen voor ESA’s onbemande vrachtschip ATV. Europa ontwikkelde het Automated Transfer Vehicle om het ISS te bevoorraden. Twee exemplaren zijn inmiddels gelanceerd met een Ariane 5 raket vanuit Kourou, Frans Guyana. Een ATV kan goederen, brandstof en reserveonderdelen naar boven brengen en afval uit het ruimtestation afvoeren. En het kan nog een andere belangrijke taak vervullen: het ISS naar een hogere baan duwen om zo zijn natuurlijke hoogteverlies te compenseren. Van alle vrachtschepen die ontwikkeld zijn of nog ontwikkeld worden, is ATV de meest geavanceerde. Alles gaat volautomatisch. Alleen in geval van nood kunnen astronauten ingrijpen.

[singlepic=119,150,,right]Het is fijn om een hele week met één onderwerp bezig te zijn en niet elke keer een paar uur te trainen op compleet verschillende onderdelen. Samen met mijn Russische commandant Oleg Kononenko heb ik getraind hoe je het vrachtschip tijdens de laatste honderden meters in de gaten houdt en eventueel kan stoppen. Maar ook hoe je voorraden in en uit moet pakken. Dat is een complex gebeuren. Niet te vergelijken met de zaterdagse boodschappen van de supermarkt. Elk onderdeel wordt geregistreerd en krijgt zijn eigen plek aan boord en moet secuur geregistreerd worden.

Bijzondere week
Behalve Kononenko en ik was ook ESA-astronaut Paolo Nespoli bij het astronautencentrum voor een debriefing van zijn ruimtemissie eerder dit jaar. Er waren veel collega’s van het directoraat Bemande Ruimtevaart van ESTEC op af gekomen. En er was een groep studenten voor een medische conferentie. Een drukke bedoening, maar ook erg gezellig. We hadden een barbecue in de achtertuin van het EAC. Vrijdag waren ook mijn collega-astronauten, Ulf Merbold en Ernst Messerschmid aanwezig. Voor hen en Paolo was het een bijzondere week. Ze hebben alle drie gevlogen met de Space Shuttle. En die werd vrijdag voor de laatste keer gelanceerd.

[singlepic=120,150,,left]We hebben de lancering live gevolgd, met gasten en media erbij. Toen ik de Space Shuttle voor het laatst zag vertrekken, vond ik dat toch wel even jammer. Ik wilde astronaut worden door de Space Shuttle. Door de spectaculaire lanceringen, de beelden van de astronauten in gewichtloosheid en prachtige opnames van de aarde. Ik heb heel even getraind als reserve voor een Shuttlevlucht en was een tijdlang door ESA naar voren geschoven om op de Columbia te vliegen. Ik heb lanceringen gezien, de Shuttle van binnen bekeken en experimenten voorbereid en begeleid die aan boord van het Europese onderdeel Spacelab zijn uitgevoerd. En toch is het nooit helemaal mijn ruimteschip geworden. Ik had er graag een keer in gevlogen, ook al was het als passagier, in tegenstelling tot de Sojoez waar je echt zelf aan de knoppen zit.

Twitter
Tussen de ATV-trainingen door heb ik een uurtje met Paolo kunnen spreken. Hij heeft zijn ervaringen gedeeld over het ISS. Erg handig, want er is sinds mijn vlucht in 2004 heel veel veranderd. Bovendien is een half jaar ook heel iets anders dan elf dagen in de ruimte. Paolo heeft ook verteld over hoe hij vanuit de ruimte twitterde. Ik ben net begonnen met twitter en wil dat ook vanuit het ISS gaan doen. Iedereen die het leuk vindt, kan me het komende jaar volgen via mijn twitteraccount: @astro_andre.