[singlepic=107,180,,left]Nu de lancering van mijn Japanse collega Furukawa achter de rug is, ben ik geen back-up meer. Vanaf nu train ik alleen nog voor mijn eigen missie. Ik had tijd voor een korte week vakantie. Daarna moest ik meteen weer volle bak trainen in Houston bij het legendarische Johnson Space Center. Hier zijn bijna alle NASA-astronauten opgeleid, inclusief de maanwandelaars. Soms besef ik dat ik – in de ruimtevaartwereld – op heilige grond sta. Meestal niet. Meestal is het keihard werken. Ik heb weinig tijd en er moet nog zo ontzettend veel gebeuren.

Eén van de trainingen die ik de afgelopen week heb gedaan is de grapplen van een free flyer. Nu de Space Shuttle met pensioen gaat, wordt het ruimtestation bevoorraad met onbemande vrachtschepen. Eén daarvan kan volledig automatisch aan- en afkoppelen, het Europese Automated Transfer Vehicle. De andere zijn free flyers. Deze vrachtschepen worden gelanceerd en komen na een hele serie manoeuvres vlakbij het ruimtestation. De ISS-bemanning moet het vrachtschip met de Canadese robotarm vastgrijpen, dat noemen wij de grapple.

De Dome
[singlepic=102,220,,right]Omdat veel van de vrachtschepen Amerikaans zijn, train ik de procedures in Houston. In dit geval trainde ik met mijn NASA-collega’s Dan Burbank en Don Pettit. We zaten in een mock-up van de uitkijkkoepel Cupola, dat door Europa is gebouwd en in 2010 aan het ISS is bevestigd. Rondom ons de dome, een enorm bioscoopscherm, vergelijkbaar met het Omniversum in Den Haag, waar de ruimte op geprojecteerd wordt. We zagen het vrachtschip en het ISS alsof we echt in de ruimte zaten. Zo konden we heel realistisch trainen met de robotarm, die ook op het witte doek verscheen. Het was best een spannende training. Je wilt natuurlijk geen fouten maken. Ondertussen gooiden de instructeurs allerlei narigheid in de oefening om te kijken of wij de procedures wel beheersten.

Superschroevendraaier
Ik heb de afgelopen week ook veel getraind met de gereedschappen voor een ruimtewandeling. Eerlijk is eerlijk, ik ben helemaal niet zo’n knutselaar. Maar als je die gereedschapskist ziet, dan is dat toch wel indrukwekkend. Een fantastische toolbox met gereedschappen voor in en buiten het ISS. Met sleutels in alle soorten en maten. Letterlijk, want de Amerikanen werken natuurlijk met inches, wij met centimeters. Beide sleutels zijn aan boord. Soms is het best lastig om al die tools uit elkaar te houden.

[singlepic=106,220,,left]Voor mijn vlucht staat geen ruimtewandeling gepland, maar ik moet er wel voor trainen, zodat ik noodreparaties kan doen als het moet. Werken aan de buitenkant van het ISS lijkt in geen enkel opzicht op een zaterdagje klussen in de schuur op aarde. Je ruimtepak is groot en log. Dus de gereedschappen zijn dat ook. De elektrische schroevendraaier waarmee ik heb getraind, de Pistol Grip Tool (PGT) heeft het formaat van een grote hamerboor. Je kunt er van alles op instellen. Het belangrijkste is de kracht waarmee hij moeren en bouten aandraait. Dat luistert heel nauw.

Stel je nu eens voor dat je in de ruimte bent, waar alles zweeft. Je bent aan de buitenkant van het ISS aan het werk en je draait een moer stevig vast met de PGT. En je bent even vergeten om je voeten stevig vast te maken… Zodra de schroevendraaier begint te draaien, gaat de moer niet rechtsom het ISS in, maar draai je zelf rondjes linksom. De derde wet van Newton: actie = reactie. Zo is een klusje dat op aarde heel simpel lijkt in de ruimte altijd heel complex. Vandaar die eindeloze trainingen op de procedures.