[singlepic=245,180,,right]The day after arrival in Baikonur was a special day. We went to the launch basis. We took two separate buses of course, as the prime crew and backup crew are always separated. In a large building we saw our Sojuz capsule ready for lift-off. It is impressive to see the spaceship that will allow us to fly around the Earth. The capsule is visible in a large hall and is supported by scaffolding. The first time that we entered the spaceship as crew we were dressed in overalls. We could not enter through the side entrance as we do in the simulator in Star City. The real Sojuz does not have a door there. We had to crawl through the living quarters and from there climb down to the command module.
The large-scale test ‘primerka’ is made to check if everything works as expected. It also allowed us to work out how best to enter the spaceship in our spacesuits. The Sojuz is a tight fit with lots of fragile equipment. The simulations are well done but the real thing is different. Some instruments are in a different place, flaps can be easier to operate, sometimes harder and the computers need different start-up procedures.
Real spacesuit
When we had finished our check the backup crew had a look in the Sojuz. In the mean time we could put on our spacesuits. We carried out a leak test on our suits while the media and colleagues observed from behind a glass wall. This will be same procedure on the day of our launch. My real [singlepic=244,180,,left] spacesuit is a better fit than the training suit. However, by design, I am hunched over in both models. After a long period standing up in the suit while answering journalist’s questions I felt my back complaining. The suit is obviously made for sitting.
After the leak test we crawled into the Sojuz again. This reminds me of spelunking, that is descending into caves. I carefully descended to commander’s chair, closed the hatch behind me and slowly shuffled into my own chair. Once I was seated, the hatch opened and the next cosmonaut entered. All tubes, cables and belts were attached as planned and we got into our launch position. Once again the suits where checked for leaks. We put on our gloves and closed our helmets.
Long, difficult and warm
Finally we reached the hardest part of the checks: the chair. Just before the Sojuz lands the chair raises on a large spring. The spring absorbs the shock of impact. Of course this makes a cramped space even smaller. Of course we tested this as well. We had to climb out of the capsule in any way possible. It is a tedious, difficult and mainly warm process whereby one has to turn and move into the commander’s chair, open the hatch and climb up and out.
After a shower and a lunch it was time to check all the equipment that is being taken as cargo. The experiments and equipment from, amongst others, ESA, were well packed. Some things I will need during the flight in the Sojuz and I hope that I will be able to find them easily in the living quarters during our second visit to the capsule.
Discussion: 8 comments
Fijn dat je zoveel schrijft. Nu krijgen we tenminste een reel beeld wat er zoal bij komt kijken. Zo’ n kleine ruimte in die cabine. Hebben ze geen eersteklas? Oh nee het is Russisch. (grapje) Ik zag eens de Geminicapsule in het luchtvaartmuseum. Mijn allerkleinste tentje is een stuk groter dan dat ding. Ze zaten met hun schouders tegen elkaar en klem tussen de wanden van alluminiumfolie. Tja, gewicht omhoogbrengen kost natuurlijk veel energie, maar omvang ook. Dat wordt nog wat, als je jeuk aan je weetikveel krijgt. in januari zat ik in een minibusje in Mozambique in zuidelijk africa, zo’ n lokaal ding dat overal stopt als er iemand langs de weg staat te wachten. Er waren vier bankjes incl de voorbank met de chauffeur. Officieel mogen er 15 mensen in (4 op een bank, waar wij in Europa er 2 of 3 op doen.) Op een bepaald moment telde ik 30 mensen erin, waarvan een paar babies en peuters. Er was geen ruimte meer boven de hoofden ! Naast mij zat een jonge afrikaanse vrouw met een pasgeboren tweeling op schoot die ze om de beurten de borst gaf terwijl ze met haar “vrije” hand een mobieltje vasthield en een telefoongesprek voerde. De toekomstige generatie ruimtevaarders moet misschien wel in zulke landen gevonden worden. Of in India, waar ze ook gewend zijn om met zo weinig ruimte om te gaan: duizend mensen in een trein waarin plaats is voor 300. In jullie geval: komt daar ook het idee van een ruimtewandelingetje vandaan? Pff even een ommetje maken… Ja, je kan moeilijk zeggen: ” even een luchtje scheppen.”
Andre, Keep it Cool,
Alfred
Nog even reageren op die foto met die pakken. Je kunt duidelijk zien dat die pakken zo’n 15 kleiner zijn als je rechtop staat. Dat wordt dan straks helemaal een worsteling voor je op je plek zit! En geen douche na afloop. Neem er maar heel rustig de tijd voor: dan wachten ze maar met aftellen ! Op die foto staan jullie erbij als buiksprekers. Je moet die Nasa ingenieurs maar eens vragen om bij mij een cursus-je antropology te gaan doen, dan kan ik ze uitleggen dat we al lang geleden het stadium van de homo erectus bereikt hebben.
Niet lachen als je in je pak zit hoor… daar is geen ruimte voor !
Alfred
Hallo André,
Zwaar werk dus. Dank voor je wetenswaardigheden. We (mijn dochter en ik) zien uit naar je lancering op de 21e die we dankzij jouw uitnodiging live mogen meemaken bij de ESA in Noordwijk. Once in a lifetime.
Succes met de voorbereidingen.
Fam. Michiels
Hallo André, ik weet wel hoe het de volgende maanden zal gaan, is hij familie van je? We hebben het zelfde kapsel en er is toch wel enige gelijkenis. Maar helaas. Ga je in ieder geval op de voet volgen tijdens je ruimte verblijf.
Hoi, ik ben Sabine (5). Veel plezier in de Ruimte !
hoi, ik ben luna(7) . Groetjes aan de drollig alien.
Wat goed dat je deze spannende dagen blijft berichten, Andre!
Kan me voorstellen dat de procedures (en rituelen) die je deze week doorloopt niet alleen werken als praktische oefening of systeemcheck maar ook helpen om te focussen op weg naar de lancering.
Wat geweldig om e.e a. mee te lezen. Weinig ruimte in een ruimtepak dus;-) Veel succes woensdag en de komende maanden! We gaan kijken of we je via het programma Stellarium kunnen traceren en dan natuurlijk buiten kijken…we zwaaien wel!
Of is er misschien een andere manier om de ISS makkelijk te traceren?
Beste Andre,
Wat geweldig dat je zoveel schrijft en zoveel waardevolle informatie geeft. Het is een voorrecht om dit fantastische project zo een beetje te kunnen meebeleven. Met veel dank.
Erik Fokke