[singlepic=133,220,,right]We hebben er een zevende bemanningslid bij. Hij eet niets, slaapt nooit en overleeft zelfs zonder ruimtepak een ruimtewandeling. Robonaut is door NASA ontwikkeld om in de toekomst saai, langdurig of gevaarlijk werk van astronauten over te nemen. Deze week heb ik getraind met de robot. Hij kan zijn armen in allerlei bochten wringen en nu al complexe handelingen uitvoeren. We hebben een testje gedaan met een doos waar een soort deken overheen lag. Robonaut haalde de deken van de doos en pakte uit die doos vervolgens een envelop. Zo nauwkeurig zijn de sensoren op dit apparaat. De ontwerpers hebben hem een spacey look gegeven. Hij lijkt wel wat op een Cylon uit de tv-serie Battlestar Galactica. Wat hij in werkelijkheid allemaal kan, gaan we testen aan boord van het ruimtestation tijdens mijn missie.

De toekomst
Een van de leukste trainingen was met de virtual reality bediening van Robonaut. Ik had een speciale bril op en twee handschoenen aan met allerlei apparatuur erin. Daarmee kon ik de robot op afstand bedienen. Door de bril zag ik wat de robot zag. Ik stak mijn hand uit om iemand een hand te geven. Heel vreemd. Ik zag dat ik iemand de hand schudde, maar voelde helemaal niets. Het was mijn handeling… maar de hand was van de robot.

[singlepic=143,180,,left]Met deze training kreeg ik een inkijkje in de toekomst van de ruimtevaart. Want hier gaat het naartoe. Robots nemen de moeilijkste en gevaarlijkste taken van mensen in de ruimte over. Sommige astronauten vinden dat maar niets, omdat ze bijvoorbeeld minder kans maken op een ruimtewandeling tijdens hun missie. Ik denk dat robots en mensen prima samen kunnen werken in de ruimte. Laat de robots eerst verkennen. Daarna gaan mensen toch wel. We zijn van nature nieuwsgierig en een robotoog kan nu eenmaal niet tippen aan het ooggetuige verslag van een mens.

[singlepic=135,220,,right]Behalve met Robonaut heb ik ook getraind in het Neutral Buoyancy Laboratory van het Johnson Space Center. In het zware ruimtepak heb ik onderwater getraind voor een ruimtewandeling van zes uur. De simulatie was gericht op de free flyers, de vrachtschepen die het ISS komen bevoorraden. Stel je voor dat er iets mis gaat met de robotarm van het ruimtestation. Of een koppelingsmechanisme op het vrachtschip is kapot. Dan moeten de astronauten naar buiten om het probleem mechanisch op te lossen.

Log ruimtepak
Samen met NASA-astronaut Dave Wolf heb ik ook nog op een andere taak getraind: het smeren en repareren van de zonnepanelen van het ISS. Dat moet eens in de zoveel tijd gebeuren en dat kan alleen met een ruimtewandeling. Wolf is enorm ervaren. Hij maakte zeven ruimtewandelingen en was in totaal meer dan 41 uur ‘buiten’. Hij gaf me waardevolle tips over hoe ik me het best kon verplaatsen en hoe ik de veiligheidslijnen moest vastzetten. Na heel veel trainingsessies ben ik nu in het operationele stadium en moet ik de taken voortvarend ter hand nemen. Een pittige opgave in zo’n log ruimtepak…

[singlepic=140,180,,left]Tot slot stond deze week veel medische training op het programma. Aan boord van het ISS zijn astronauten ook onderzoeksobject. Ik ga bijvoorbeeld werken aan een Europees onderzoek waarbij vijf belangrijke (slag)aderen in mijn lichaam worden gemeten. Maar ik maak ook echo’s van mijn oogbol, foto’s van trommelvlies en netvlies, ik doe een hartonderzoek en moet vaak bloed prikken. Al die medische experimenten spreken me wel aan. Ik vind het leuk om mijn eigen lichaam van binnen te bekijken. Met de gegevens die het oplevert kunnen wetenschappers op de grond meer te weten komen over de effecten van gewichtloosheid op het menselijk lichaam. Wie weet helpt mijn onderzoek wel in de voorbereiding van een toekomstige missie naar Mars.