[singlepic=123,220,,left]Voor mijn vlucht staat op dit moment geen ruimtewandeling gepland. Toch weet je maar nooit. Als er iets gerepareerd moet worden aan de buitenkant van het internationale ruimtestation, dan kunnen alleen de astronauten dat doen. Daarom worden alle bemanningsleden getraind op een ruimtewandeling, een Extra Vehicular Activity (EVA) in vaktaal. Deze week trainde ik met een ruimtepak in een hermetisch afgesloten tank ter grootte van een studeerkamer waar alle lucht was uitgehaald. Een soortgelijke tank staat bij ESTEC, ESA’s technisch centrum in Noordwijk. Alleen worden in die Large Space Simulator geen astronauten ‘getest’, maar satellieten. Zonder een goed werkend pak kun je in zo’n ruimtesimulator geen adem halen en gaat je bloed koken, net als in de ruimte. Dat maakt de oefening heel realistisch. Een ruimtewandeling op aarde dus, waarbij alleen de gewichtloze omstandigheden ontbreken.

Alien
[singlepic=128,220,,right]Het pak voor deze training is de Amerikaanse Extravehicular Manoeuvring Unit (EMU). Daarvan zijn er drie aan boord van het ruimtestation. In een theorieles heb ik geleerd hoe alle systemen werken. Druk, zuurstof, water, radioverbinding en het display op de borst dat allerlei informatie geeft over het functioneren van het pak. Ik moest alle standaard- en noodprocedures doorlopen en controleren of ik de knoppen in het stugge pak met mijn dikke handschoenen kon bereiken. Vervolgens moest ik vier uur pure zuurstof ademen, het zogenaamde pre-breathen, om stikstof uit mijn lijf te wassen. Als je dat niet doet, krijg je belletjes in je bloed, wanneer je na de oefening van de verminderde naar de normale luchtdruk gaat. Dat is dus vier uur lang zitten en wachten. Om de tijd te doden heb ik de film Alien gezien. Dat blijft toch een van de allerbeste science fiction films aller tijden.

[singlepic=125,180,,left]Ik vind de trainingen met het ruimtepak onderwater en nu in de onderdrukkamer altijd heel bijzonder om te doen, ook al is het hier op aarde. Het voelt alsof je met je hoofd in een vissenkom zit en met de rest van je lijf in een opgeblazen ballon. De bewegingsvrijheid is zeer beperkt. En ook al zijn er speciale vergrotingslenzen op mijn vizier geplakt, ook het zicht laat te wensen over. De echte oefening in het vacuüm duurde ongeveer een uur. Om te laten zien dat ik echt in een vacuüm was, stond er een bakje water. Dat begon te borrelen en veranderde in ijs dat vervolgens langzaam verdampte. Ik moest alle handelingen verrichten om een ruimtewandeling te maken en diverse noodscenario’s oefenen, zoals een lek in mijn pak en verschillende communicatieblack-outs. De oefening verliep soepel. Dat is goed voor mijn zelfvertrouwen. Als ik dan toch een ruimtewandeling moet doen tijdens mijn missie, kan ik terugvallen op deze ervaring.

Cake eating ceremonie
[singlepic=130,180,,right]Deze week hebben we ook een aantal traditionele feestjes gehad, ter ere van de Expeditie 29 bemanning die binnenkort naar het ISS vertrekt. De barbecue met de vluchtleiders, een cake eating ceremonie met alle trainers die de Expedities 29 en 30 trainen en het afscheidsfeest dat de 29 bemanning zelf had georganiseerd voor collega’s en vrienden. Vanaf volgende week zitten Dan Burbank, Anatoly Ivanishin en Anton Shkaplerov in Rusland om zich voor te bereiden op hun lancering. Die staat gepland voor begin september. Daarna ben ik aan de beurt!