Rennen langs de rivier
De tweede week in Baikonour begon rustig. Naast het technische deel is het zaak dat de bemanning in goede conditie de ruimte ingaat, dus is er veel vrije tijd, om te sporten, te eten, te slapen, te e-mailen,  en om met alle cosmonauten en de artsen om de dag naar de sauna te gaan. Dat is een gezellig gebeuren, Russische stijl, met de nodige versnaperingen. De Nederlandse kaas en stroopwafels vallen in goede aarde. Om even weg te zijn uit het cosmonauten hotel ga ik regelmatig rennen langs de rivier. Af en toe langs halfwilde paarden en kamelen. Ik leerde van een collega dat deze rivier de noordgrens was van het rijk van Alexander de Grote. Dat maakt het weer extra interessant voor een geschiedenisliefhebber. Een van de dokters rent mee om eventueel te helpen bij een medisch probleem. Ook als reserve ben je een kostbare lading.

Back-up taken

Boom planten
Een traditie die weer hervat is na vele jaren is het planten van een boom door cosmonauten die gevlogen hebben. Ik had de mijne in het verleden al geplant, maar de hete zomers en koude winters in Kazachstan zijn niet bevorderlijk voor de boompjes en velen redden het niet. Derhalve kreeg ik de kans om er weer een te planten. Ik ga hem elke dag water geven tot ik weer weg ga. En dan maar hopen dat hij wat groter is geworden als ik in november terug ben voor mijn eigen start.

Buffet
Als reserve bemanning vertegenwoordigen we de hoofdbemanning bij allerlei sociale en ceremoniele activiteiten. Zo bezoeken we de technici die er voor zorg dragen dat de Soyuz picobello in orde is. Traditioneel nippen we daar symbolisch wat zogenaamd raket sap, 96% alcohol. Wat je al niet voor tradities over hebt. En op 2 juni was de viering van 56 jaar Baikonour, hetgeen we als reserves geopend hebben in het plaatselijke stadion. Dit is een historische stad voor de exploratie van de ruimte. Vele van de ruimtevaart primeurs begonnen hier. En ze hebben de geschiedenis vastgehouden door bijvoorbeeld de huisjes waarin Joeri Gagarin en Korolov, het brein achter de Russische primeurs, in stand te houden voor bezoekers. Het was ook zeer bijzonder om bij mijn eerste vlucht gelanceerd te worden van dezelfde plek als Gagarin.

Blijven oefenen
Ook het aanvliegen van het ISS oefenen we nog wat meer en dat is een leuke bezigheid die veel voldoening schept als je een mooie koppeling hebt gemaakt. Natuurlijk maken ze het moeilijker dan in werkelijkheid. Je begint bijvoorbeeld met een hele hoge snelheid of je moet aanvliegen onder een hoek terwijl het ruimtestation niet netjes stilhangt maar langzaam buitelt. Zo is alle training een stuk lastiger dan de werkelijkheid. Maar als het echt mocht gebeuren zal dat zijn als je al een tijd niet getraind hebt, komt het toch wat onverwacht en is er stress. De vele lastige trainingen compenseren dat.

Scherp blijven voor de handmatige koppeling
De mensen die alle berekeningen maken voor de ruimteschepen, de zogenaamde ballistische groep, heeft ons alle tijden gegeven voor de twee dagen durende vlucht. Wanneer de start van de raket precies plaatsvindt, wanneer we de nadering beginnen, wanneer er radiocontact mogelijk is, wanneer de Soyuz motor aan en uit gaat, enzovoort. Ook het Search and Rescue team kwamen een uitgebreide briefing geven over waar alle mogelijke landingsplekken zijn en hoe ze met helicopters, vliegtuigen, terreinwagens en snowscooters bij de Soyuz komen.

Raket
3 juni begon het echte werk weer met de tweede fit check in de Soyuz capsule, die gebouwd wordt door Energia. Het beschermende omhulsel zit er al omheen en alles binnenin zit op zijn plek. Het wordt er niet ruimer op. De capsule is nu klaar om op de derde trap van de raket gezet te worden. Die derde trap en de rest van de raket bevinden zich in het gebouw tegenover de assemblage hal voor de capsule. Daar ligt de raket nog in twee stukken en worden de laatste voorbereidingen getroffen om hem gereed te maken en alle onderdelen aan elkaar te koppelen.

Raket
Het is zeer indrukwekkend om onder de raket, gebouwd door TsSKB-Progress in Samara, door te lopen en van dichtbij de enorme motoren, gebouwd door Koeznetsova, te zien. De vier kegels van de eerste trap waren al bevestigd rondom de eerste trap. De twintig grote, rode uitlaten en daarom heen nog wat kleinere om de raket te sturen, zien er prachtig uit en elke keer weer dringt dan het besef tot me door dat dit stuk techniek ons in de ruimte gaat brengen.