[singlepic=285,180,,left]En dan krijg je ineens te horen dat je later naar huis gaat. Zo veranderlijk is de ruimtevaart. De Sojoez-capsule waarmee de Expeditie 31 bemanning half maart omhoog zou komen is afgekeurd na een lektest. Dus moet de volgende Sojoez in het rijtje snel geprepareerd worden. Dat lukt niet voor half maart, dus wordt de lancering twee maanden uitgesteld. Daarmee vertraagt de landing van Dan, Anton en Anatoly. En voor mij, Don en Oleg heeft het ook uitstel tot gevolg. De vertraging is nu zes weken en de officieuze landing staat op 1 juli gepland. Dat betekent dat ik de verjaardagen van mijn kinderen en moeder dit jaar ga missen en de diploma-uitreiking van mijn oudste dochter. En dat onze vakantie met het gezin in het water valt. Aan de andere kant krijg ik meer tijd om hier aan boord te leven en te werken. De dagen zitten stampvol en ik ben blij met elk beetje extra vrije tijd dat ik kan krijgen…

Heldenstatus
Tussen de spullen die met het vrachtschip Progress omhoog zijn gebracht, zaten ook leuke cadeautjes. Een ervan is een T-shirt van Fokke en Sukke. Eerst had ik het niet door, maar mijn vrouw Helen vertelde me dat dit een uniek exemplaar is, speciaal voor mij getekend door Jean-Marc van Tol op verzoek van haar. Hartstikke leuk! De grap die erop staat is: ‘I went to space and all I got was this lousy T-shirt.’ Tja, dat kunnen maar weinig mensen zeggen natuurlijk… Ik sta er altijd versteld van hoeveel mensen meeleven met mijn missie. Er zijn liedjes aan me opgedragen door de band Marillion en ik kreeg videoboodschappen van een lid van Pink Floyd en van Harry Sacksioni. En eind vorige week heeft Helen namens mij de scheepsbel in ontvangst genomen van het marineschip Zuiderkruis, dat uit de vaart werd genomen. Ik heb meteen een foto [singlepic=286,180,,right]van het sterrenbeeld genomen. Dat is natuurlijk heel bijzonder en ik voel me er zeer door vereerd.

Sommige mensen dichten mij een heldenstatus toe en dat geeft wel een beetje een vreemd gevoel. Zeker als jonge collega’s in de ruimtevaartwereld tegen je opkijken. Terwijl ik gewoon mijn werk doe. Ik ben onderdeel van een groot team, met veel heel mensen op de grond. Ik probeer gewoon goed te presteren en geen fouten te maken. Net als alle anderen. Maar ik begrijp het wel, want ik deed vroeger hetzelfde. Het is natuurlijk magisch om als astronaut rond te zweven en te wonen en werken in de ruimte en die prachtige aarde en de wonderen van het heelal te zien.